it's all in the eye of the beholder

Een sfeerbeeldje van deze ochtend in onze tuin:


Sfeerbeeld dus, maar tevens karaktertest. Want ofwel denkt u nu iets in de trant van: "Ach, toch schoon, he, de winterpracht van een laagje sneeuw.", en dan bent u een volbloed romanticus. Ofwel denkt u eerder iets als: "seg amai, kunnen die kinderen hunne rommel nie wa beter opruimen, verdorie toch...!", en dan bent u, tja, alleszins géén romanticus. Ofwel bent u lichtjes schizo, zoals ik, zodat u er bij de aanblik van dit tafereel in slaagt om deze beide dingen tegelijk te denken!

afscheid in de smog

Vandaag de laatste reguliere pendeltocht naar Kortrijk gemaakt... morgen blijf ik immers thuis om examenvragen te maken, dan kerstvakantie, en vanaf januari start ik in Gent. En ook al zal ik dan nog regelmatig naar Kortrijk afzakken, vandaag was toch een beetje afscheid. En ik heb van die laatste pendel dus extra lang kunnen "genieten" ten gevolge van het smogalarm! Man man man, 't is anders al lang en ver, maar aan 90 per uur is het pas écht moordend saai! Laat die frisse wind dus maar waaien, Heer, en verlos ons van het fijne stof!

bore-out

Na de burn-out: de bore-out. De lanceerders van deze term, Rothlin en Werder, stellen dat 15% van de werknemers niet voldoende uitgedaagd wordt en zich verveelt op kantoor. Niet minder dan 60% zou bovendien laten uitschijnen dat ze meer werken dan ze eigenlijk doen. Doe snel de test:

Is it you?
If you say “yes” to four or more of these, you could have boreout...

1 Do you complete private tasks at work?
2 Do you feel underchallenged or bored?
3 Do you sometimes pretend to be busy?
4 Are you tired and apathetic after work even though you experienced no stress in the office?
5 Are you unhappy with your work?
6 Do you find your work meaningless?
7 Could you complete your work quicker than you are doing?
8 Are you afraid of changing your job because you might take a salary cut?
9 Do you send private e-mails to colleagues during working hours?
10 Do you have little or no interest in your work?

Een evidente 11de vraag ter aanvulling van deze lijst zou kunnen zijn: leest u soms blogs tijdens de werkuren --- ?

moleculair gekookt?

Experimenteel koken is hip en trendy, moleculair culinair hotter than hot. Daarenboven is de combinatie van vlees en latex altijd goed voor een extraatje, moet de kok in kwestie gedacht hebben...

happy feet

"Hanne wint topmodel", bloklettert een krant vandaag. In het bijhorende artikel wordt Hanne gevraagd wat ze niét mooi vindt aan zichzelf. Volgens het spreekwoord siert bescheidenheid, en dus verwacht je als antwoord op een dergelijke vraag een hele waslijst gebreken, maar dat is buiten Hanne gerekend, ze noemt namelijk alleen maar ... haar voeten. "Gelukkig werd in deze wedstrijd niet gefocust op voeten", voegt ze er nog aan toe.

Et voilà, een nieuw televisieformat is geboren: "voetmodel 2008"! Geïnteresseerde productiehuizen kunnen vanaf vandaag de rechten kopen bij mij! Dat wordt baanbrekende televisie, onversneden edutainment bovendien, want van kijken naar voeten kunnen we blijkbaar nog wat leren ook ...

miss academia

Het Amerikaanse blad The Scientist publiceert jaarlijks een lijst met "best places to work - academia", zeg maar een pop-poll voor de academische wereld. De lijst voor 2007 is net verschenen; wat lezen we zoal: België staat als land op nummer 1 en is dus 2007's best country for academic research! En wat lezen we verder nog: UGent staat op de zesde plaats in de top 10 international academic institutions. En laat UGent nu net mijn nieuwe werkgever zijn. Pretty cool...!

le compte est bon

Geen idee eigenlijk wanneer en hoe kinderen normaal getallen tot 100 leren, ik vermoed ergens in het begin van de lagere school? Maar die dochter van ons (vierenhalf) wou daar blijkbaar niet op wachten en heeft zo haar eigen systeempje uitgedokterd. De cijfers kende ze al en luidop tellen tot 100 lukt ook al een tijdje, maar uit cijfers getallen puren, dat was -begrijpelijkerwijs- nog een brug te ver. Tot ze haar tekenliniaaltje, dat normaalgezien dient om vormpjes mee te tekenen, van dichterbij bestudeerde en daar de cijfers én getallen tot 15 op herkende. En mama, hebben we dan geen langere lat voor nog meer getallen? Ja, een lat van 30 cm kon ik nog net tevoorschijn toveren. Danku mama. En mama, hebben we nog langere latten? Nee schat. Hoe moet het dan verder mama? Tja, dat wist ik dus niet direct...

Die zoon van ons (tweeënhalf), die het allemaal gezellig had ziten bekijken, had gelukkig een oplossing klaar; tot 100 tellen kan hij nog niet - maar breed glimlachend toverde hij wél de rolmeter boven uit het keukenschuif! Voilà, prompt kon er tot 100 geteld worden mét de getallen erbij. 'k Heb dan maar snel even naar de sint gebeld om te zeggen dat hij z'n "gewoon" speelgoed dat gepland is voor over twee weken terug mocht opbergen ;-)

als het kriebelt moet je sporten ?!?

Een vleugje België in het post-dutrouxtijdperk: je lokt een dozijn of wat kleuters weg vanop een speelplein, trakteert ze uitgebreid op snoep in de lokale supermarkt en brengt ze een tijdje later weer terug. De rechter laat je vrij (je hebt nochtans al een strafblad maar ach, een kniesoor die daarom maalt) op voorwaarden: je moet je psychiatrisch laten begeleiden (lijkt me logisch), je mag niet meer in een straal van 250 m rond scholen komen (lijkt me logisch), je moet verplicht twee uur per week sporten (lijkt me: what the f*ck?).

En trouwens, niemand van die ouders die die juffen iets ten laste legt? Een kind dat aan je toezicht is toevertrouwd op een speelplein even uit het oog verliezen, het zou niet mogen maar ik kan er me iets bij voorstellen. Maar er dertien tegelijk voor een lange tijd ongemerkt kwijtgeraken? Dat geeft te denken, vind ik zo.

days of yore

Gisteren werd ik even terug in de tijd gekatapulteerd: ik moest ten gevolge van mijn nakende wissel van werkgever een medisch onderzoek ondergaan. Het was net of ik terug tien jaar oud was en ik in mijn onderbroekje van Petit Bateau in een koude wachtzaal op het PMS (want zo heette het CLB nog in die dagen van weleer) zat. Dezelfde sfeer zat er gisteren in: een troosteloze verdieping in een oud hospitaalgebouw, een verpleegster even kil en afstandelijk als toen, een dokter even wereldvreemd. De testen zelf ook even archaïsch: ik ben getest op TBC zodat ik op mijn nieuwe werk geen "besmettelijke plaag" (sic) zou kunnen binnenbrengen. Maar bon, ik heb het label: "geschikt voor de dienst" verdiend...!

bring on 2008!

Nog 43 dagen scheiden ons van 2008. Om van deze meest sexy man van het jaar verlost te worden, kunnen ze niet snel genoeg voorbijgaan! Zou er dan echt er geen enkele vrouw of gay op de redactie van People magazine werken...?

freya bye bya!

Wat een fantastisch nieuws viel er vanmorgen in de krant te rapen: Freya gaat met politiek pensioen! Yes! Al jaren kreeg ik spontane uitslag als ze in de media meninkjes mocht spuien. Bij haar gestage opmars in de nationale politiek rezen de haren me evenredig ten berge, tot minister van begroting als dieptepunt van politieke geloofwaardigheid. Wat mij betreft dus driewerf hoera voor dit nieuws van de dag!

Anderzijds: straks heb ik géén ergernissen meer om over te bloggen :-)

om je dood te ergeren...

Het verkeer is een vaste bron van kleine en grote ergernissen. Een beetje meer Zen zou ons allemaal ten goede komen, ik weet het - maar ik bezondig me desalniettemin toch ook (te) dikwijls aan sakkeren en (niet altijd even fijn) becommentariëren van mijn mede-weggebruikers. Hét verkeersfenomeen dat bovenaan de ergernistoptien staat is zonder twijfel de kijkfile. En deze morgen was het van dattum. Ik was nochtans via de autoradio verwittigd en had daarom al een lus gemaakt om een stuk autosnelweg te vermijden, maar aan het laatste stuk kijkfile kon ik toch niet ontkomen. Naar Zen is het op een doorsnee maandagmorgen meestal nogal ver zoeken, mijn ergernisgrens was bijgevolg snel bereikt. Tot ik in een volgende nieuwsbericht hoorde hoé erg het aan de overkant was: een vlammenzee waarbij twee doden te betreuren waren. Instant Zen, alle ergernis weg. Jammer dat we de relativiteit van onze dagelijkse ergernissen niet wat regelmatiger tegen het licht van de werkelijkheid houden... Mijn goede Zen voornemens zijn alvast weer hernieuwd. En de uwe?

zwarte kip

In Nederland is het een bekend merk van advocaat, in Beveren is het sinds gisteren the last one standing: de zwarte kip. De bruine hebben we vandaag begraven, de witte is al een jaar of wat niet meer onder de levenden. Tessa en Boris zijn sinds het sterfgeval gisteren druk onderling aan het overleggen hoeveel nieuwe kippen er nu gekocht zullen worden. Bets are open...

marketing...?

Knack lanceerde gisteren hun online studentenquiz De Strafste Student. Er zijn voor het studentenvolkje pakken gesponsorde prijzen te winnen, want bedrijven zijn er wat graag bij om marktaandeel te veroveren onder de bijna-verdieners. Wat ik overigens alleen maar kan toejuichen, niet alleen voor de winnende studenten, maar ook omdat er zo werk blijft voor de marketingboys (en -girls). Onze toekomstige regering heeft immers al genoeg zorgen, werkgelegenheid voor marketingminds staat vast niet te hoog op het prioriteitenlijstje ;-)
De marketingstrateeg die achter de bij de quiz horende stickercampagne schuilgaat mag daarentegen -als uitzondering op de regel- wat mij betreft wél op staande voet ontslagen worden: de wervende slogan is namelijk -hou u vast aan uw bretellen, hier komt'ie- "Ik ben slimmer dan Ben Crabbé". Ja, duh-uh! Ergerlijker zijn dan Bennyboy, of nog flauwere grappen vertellen, dàt zou een verdienste zijn, maar slimmer? NOT!

openbedrijvendag

Omdat het niet altijd een speeltuin moet zijn, hebben we onze koters vandaag meegesleept naar de openbedrijvendag. Om het praktisch te houden zijn we het niet verder dan onze eigen gemeente gaan zoeken; we hadden keuze uit een choco-kaasmakerij, Kapas, en een carrosserieherstelbedrijf, Blits. We gingen voor het laatste: een rondleiding en uitleg over alle mogelijke hersteltechnieken ging er bij de kindjes wel in, zij het zonder overweldigend enthousiasme. Maar op het einde van de rit werd hun geduld beloond met ongeveer het coolste dat ze ooit al mochten doen:

dit is Belgisch: konijnen met pruimen!

Na de wedstrijd om ter blondst zijn, nipt gewonnen door Claire, zijn onze vaderlandse prinsessen klaarblijkelijk verwikkeld geraakt in de volgende competitie: om ter meest kinderen maken. Astrid staat -met maar liefst vijf kinderen- met stip op één, maar is ook de oudste, en de andere twee prinsessen hebben nog wat vruchtbare jaren te gaan. Claire heeft haar initiële achterstand middels haar laatste worp aan dubbel tempo ingehaald en kwam zo op gelijke voet met ons aller Mathilde. Maar dat kon deze laatste blijkbaar niet verkroppen: vandaag kwam het paleis met het nieuws dat er een vierde spruit op komst is. Uitgerekend op werelddierendag, dat kan geen toeval zijn!

zinvol?

Nu het proces-VanTemsche gestart is, kan ik mij weer lustig elke dag donkerblauw ergeren aan het veelgebruikte begrip "zinloos geweld". Marsen worden ertegen gehouden, monumenten worden ervoor opgetrokken. Maar hallo iedereen: "zinloos geweld", as opposed to what eigenlijk: "zinvol geweld" misschien?? Kunnen we niet allemaal lekker ouderwets pacifistisch flower power gewoon tegen geweld tout court zijn? Dan wordt geweld weer -zoals het hoort- per definitie zinloos en moet dat epitheton er niet meer bij! Dankuuuuu!

monday morning

Op een maandagmorgen 90 kilometer lang naar over-en-weer gaande ruitenwissers kijken: er zijn vrolijker manieren om aan de werkweek te beginnen. Radio 1 kon enige lichtheid brengen in mijn ellende, tot de nieuwe single van Fixkes aan de beurt was. Als dertiger was de vorige -"kvraagetaan"- superherkenbaar, en op de koop toe een leuk deuntje; ik kon het nummer dus wel appreciëren. Bovendien had ik in de pers het één en ander zien passeren over de release van hun full CD, en dus was ik "in blijde verwachting" om er meer van te horen. Maar "lepeltje" kan dus wat mij betreft die verwachtingen niet inlossen. In het -overigens leuke- Stabroekse dialect klinkt het immers totaal hugomatthijsens: de sfeer van het nummer is voor mij helemaal om zeep met dat aanhoudende ge-lepeltjeuh. 'k Heb voor de resterende kilometers dan maar geopteerd voor een ceedeeke...

17

De verkiezingen voor een federaal parlement zijn vandaag precies 102 dagen geleden. Een waarlijk schoon getal, zo vind ik. Eergisteren was er veel media-aandacht voor de 100ste dag, maar 100 is natuurlijk -in tegenstelling tot 102- géén schoon getal. Om te beginnen is 102 maar liefst 22 jaar lang mijn huisnummer geweest, dat kan tellen qua emotionele binding. 102 is ook een getal met verrassend weinig delers: een simpele ontbinding in priemfactoren levert 2 x 3 x 17.

Wat me naadloos bij een lofzang op 17 brengt, een nog veel schoner getal namelijk. 17 is een priemgetal, maar niet zomaar één: 17 is de som van de eerste vier priemgetallen, én een Fermat-priemgetal: het summum dat je als getal kan bereiken. Meetkundig komt dat erop neer dat je een regelmatige zeventienhoek (een heptadecagon) kan construeren met enkel een passer. 17 is ook tekstueel vereeuwigd in een hitje van een illustere artiest die gelukkig niet is doorgebroken. Het feit dat ik zelf ongeveer die leeftijd had bij de release van die song is de enige verklaring voor mijn overigens totaal onterechte appreciatie voor het nummer - jeugdsentiment is een vreemd verschijnsel. Anyway, it goes like this:

I'm Seventeen, and I am cool
I'm Seventeen, I break the rules

I'm Seventeen, I can take care of myself
I'm Seventeen, I don't need anyone
I'm Seventeen and all know is
YOOOOOOU DOOOOON'T KNOOOOOW...(dramatische pauze) How I feeeeel..."

En natuurlijk is 17 het oorspronkelijk aantal Nederlandse provinciën in de 17de eeuw, én ook: het aantal lettergrepen in een haiku. En daarmee is de cirkel naar de aanleiding van dit stukje -de moeilijke regeringsvorming- weer rond!

hip en trendy

Ik denk graag van mezelf dat ik "mee" ben met de tijden - hell, ik heb zelfs een blog ;-) - maar toen ik deze middag met Tessa en Boris in de speeltuin was keek ik toch nog verbaasd op. Boven in het klimrek, door Beverse insiders ook het spinneweb genoemd, zaten twee jonge tienerkerels te zitten, zoals tieners nu eenmaal zitten te zitten. Tot één van beide ineens gebeld werd en druk begon te gsm-en. Ikke even een wenkbrauw opgetrokken maar verder, hey, gsm-en boven in het klimrek, waarom ook niet? Niet veel later dropen de gasten af om elders hun druk tienerleven verder te zitten, euh... te zetten. Nog geen tien minuten later klommen twee tienermeisje in 't spinneweb (dit kon trouwens op veel bijval rekenen van Boris!). Nu was ik al voorbereid op gsm-en, maar niet op een uitgebreide DIY-fotoshoot: die meisjes hebben zichzelf daar digitaal geportretteerd dat het een lieve lust was. Ongetwijfeld om later op de avond op msn beelden te kunnen doorsturen over hun spannende avonturen op een zondagmiddag in het spinneweb... Wie in Beveren een hippe en trendy tiener wil zijn, moet blijkbaar in 't spinneweb zitten; waren Boris en Tessa deze middag dus hun tijd ver vooruit...?

poeperkesdag

Al wie voor 1980 geboren is herinnert zich wel een paar stunts van schalkse ruiters Bart en Tom. De spectaculairste was allicht het Zaventemverhaal, maar (de poging tot) invoering van "poeperkesdag" zal misschien ook nog een belletje doen rinkelen. Hier te lande is het idee nooit echt van de grond geraakt (woehaha), in Rusland daarentegen...

hoeja!

We hebben er precies twee jaar, vier maanden en twee dagen op moeten wachten, maar vanmorgen was ze er: een mooie rollende r... een ontroerend moment! "Bojis" was al een tijdje ingeruild voor "Bolis", maar sinds vandaag zegt hij dus "Boris", zoals zijn papa het twee jaar en vier maanden geleden is gaan aangeven op het Sint-Niklase stadhuis. Hiep hiep hiep ... Hoeja!!!

lopen en hopen

Verdorie seg Asafa, in Osaka teleurstellend slechts brons, amper twee weken later effie een wereldrecordje lopen: je stress- en time-management kan beter! Maar niet getreurd, naar 't schijnt kan je bij Scientology terecht voor flitsende cursussen daarover ;-)

En Kimmeke, ook goed voor brons in Osaka, maar dat was allesbehalve teleurstellend te noemen. Dankzij jullie prachtprestatie mocht de koning voor de verandering eens wat leuke jonge vrouwen ontvangen in plaats van overspannen middle-aged men!


Hopelijk zien we jullie knallen op de Memorial...

een zware nacht

Luciano Pavarotti zal niet meer zingen. Er zijn mensen die dat spijtig zullen vinden, maar ik niet echt. Hij kon goed zingen maar ik ben geen fan. En hij heeft toch een behoorlijke leeftijd bereikt. Er zijn wellicht gehaaide platenbonzen die nu al dromen van best-of-ceedees en verzamel-deeveedees om onze moeders cadeau te doen onder de kerstboom.

Charlotte Gainsbourg zal misschien niet meer zingen. Er zijn mensen die dat niet spijtig zullen vinden, maar ik wel. Ze kan niet goed zingen maar ik ben een fan. Ze is nog maar half zo oud als Pavarotti mocht worden. En ik hoop dat er ook zonder platenbonzen nog veel ceedees van haar zullen komen (ik maak graag plaats onder mijn kerstboom...).

de ochtendstond

Efkes frustratie lossen: héééél de vakantie lang was er elke dag wel minstens één van de kids voor 7 uur wakker. Vandaag, op de eerste schooldag, heb ik ze allebei om 7u20 uit hun bed moeten shotten. Miljaardetetten * !!

*(= 500 miljoen vrouwen)

twee ogen zo blauw

Net nu Tessa een batterij IQ tests achter de rug heeft, lees ik achtereenvolgens
deze en deze onzin... Dat het komkommertijd is bij de kranten - tot daar, maar dat de moeraskoorts bij de wetenschappers ook collectief toeslaat... Zucht!

klnkrs n mdklnkrs

Ndrzk hft tgwzn dt mnsn tkstn knnn lzn zndr klnkrs, ds mt lln d mdklnkrs. Strf h?! k Hp llszns dt ht wr s, wnt ndrs schrf k dt vr nts...

Deze tekst daarentegen is, met klinkers en al, vrijwel onleesbaar - of toch minstens de nachtmerrie van elke serieuze vertaler!

creep kruipt

Afgelopen zaterdag begaf ik me naar Belsele om er het huwelijk van K. en P. bij te wonen. Onderweg, ongeveer halverwege, meer bepaald ter hoogte van den BBC, passeerde ik een man op het fietspad. Niets speciaals, vermoedt u, ware het niet dat deze kerel -jawel!- aan het kruipen was, hiertoe vrij professioneel uitgerust met hand-, knie-,en scheenbeschermers. Hij werd (letterlijk) op de hielen gezeten door twee personen in zo'n fluo-verkeersvestje dat je tegenwoordig verplicht in de wagen moet hebben. U begrijpt dat ik me de hele verdere weg heb afgevraagd van welk bizar tafereel ik getuige geweest was: een studentendoop? kerel te oud, dacht ik... rare SM praktijk? toch niet overdag langs de openbare weg, dacht ik... Enfin, eens op de trouwerij aangekomen waren mijn gedachten gelukkig helemaal door de viering in beslag genomen. Tot ik op zondag bij de bakker De Zondag meegraaide en daarin een foto vond van ene Daniel Schuddinck, die prompt alles duidelijk maakte...

go gay go

Telkens weer twee jaar wachten op zo'n ultiem 10 seconden-moment: de finale van de 100 m sprint op een Wereldkampioenschap of Olympische Spelen. Deze keer geen wereldrecord maar wel een mooie race gezien.

Dat de medische wetenschap al volledig met topsport is verweven, is geen nieuws meer. Maar dat de economen zich nu ook op het sportterrein begeven met hun onderzoek, vind ik toch opmerkelijk... Tyson en Asafa, der kan nog bijna een halve seconde af, 't is statistisch bewezen!

mercedesmiserie

't Is een vrouwennaam én 't is een wagenmerk... nochtans is het een slechte combinatie. Want vrouwen in Mercedessen kunnen niet rijden (lap! alweer een discriminerende veralgemening!). Vanavond, na mijn blitzbezoek aan het overigens onvolprezen Waasland Shopping Center, speelde zich op de parking deze kroniek van een aangekondigd accident af. Ik rij achteruit mijn parkeerplaats uit maar zie direct dat de wagen op de rij achter mij net hetzelfde van plan is. Dus ik stop. Snel besef ik dat die andere wagen de mijne helemaal niet gezien heeft, ik wil dus terug vooruit in mijn plaats rijden, maar omdat ik van de schrik te bruusk schakel valt mijn auto stil. Ik begin dan maar luid te claxonneren om de andere chauffeur te waarschuwen. Tevergeefs: luttele seconden later volgt de bots. Een totaal verbouwereerde madame stapt uit een Mercedes, verklaart dat ze helemaal niets gezien noch gehoord heeft (ik heb het gemerkt!). Tweede vreemde vaststelling: haar wagen beschikt over achteruitrij-parkeersensoren. Dus ook het gepiep in haar wagen heeft ze blijkbaar niet gehoord toen ze gezwind tegen mijn bolide aanvlamde. Mijn nieuwe stelling: vrouwen in Mercedessen kunnen niet rijden én zijn doof.

Dusty's kingdom

Voici een kiekje van mijn werkplek thuis:


Over Dusty de Dino, rechtsboven op het rek, heb ik het later wel eens, eerst iets over het rekje zelf. Dat is namelijk eigenlijk een keukenschap, meerbepaald een Udden exemplaar van bij Ikea. Na de "echte" Ikea boekenrekken allemaal gemeten en bekeken te hebben bleek dit keukenschapje immers beter geschikt - want precies goed; de juiste breedte voor mijn bureau én exact gepast voor A4-mappen. Ik ben nog steeds tevreden over mijn "vondst"; maar ze kan toch bijlange niet tippen aan sommige andere voorbeelden van anders-dan-bedoeld gebruik van Ikea stuff...

Q is good for you

Bekentenis: in de auto luister ik soms naar Q-music (om het halfuur een update van waar er geflitst wordt, het is soms wel handig). Vanmiddag passeerde daar "cream" van die artiest-waarvan-ik-niet-meer-bijhoud-hoe-hij-nu-weer-genoemd-wil-worden. Maar in plaats van te genieten van het nummer, begon ik te mijmeren dat dat toch al een oud airke is en dat ik bijgevolg al een ouwe doos aan het worden ben... Niet getreurd echter ;-).

vrw. zkt. : gewone man

Ik neem nog eens het risico een veroordeling voor discriminatie aan mijn broek te krijgen: alle immobiliënmakelaars zijn jeanetten! Of macho's.

De makelaar-jeanet heeft een diploma binnenhuisarchitectuur van de avondschool, geraakt daarmee niet aan de bak en besluit dan maar, gehuld in beige linnen pakken en smalle Italiaanse schoenen, andermans huizen aan te prijzen in de hoop ooit ontdekt te worden als de nieuwe Pieter Porters. De makelaar-macho is een fils-à-papa die zijn rechten- of economiestudie op een jaar of zeven heeft afgemaakt omdat het studentenleven te veel lonkte, en daarna gekozen heeft voor een bestaan als makelaar, in de hoop makkelijk geld te rapen voor weinig werk. Komt steevast een kwartier te laat op de afspraak en parkeert de BMW foutief op het voetpad voor de deur. Geen Italiaanse pakken maar een designerjeans en sporthorloge. (Noot: eens één keer een vrouwelijke makelaar ontmoet. Kan kort zijn: ze had de sleutel niet bij van het te bezichtigen pand zodat we onverrichter zake naar huis moesten. Dàn nog liever jeanetten en macho's...)

Het ergste aan beide soorten makelaars is wat ze gemeenschappelijk hebben: de ongelooflijke prietpraat die ze verkondigen. Verhakkelde deuren of afgebrokkelde vensterbanken worden steevast origineel bewaarde elementen genoemd, versleten vloeren zijn gepatineerd en kamers te klein om je in om te draaien heten een praktische ruimte. Bij een beschimmelde muur hoort steeds: ja, vroeger was hier een klein vochtprobleempje maar dat is ondertussen vollédig opgelost! Aaaaaarrrrghhhhh! Stop! No more! En dan te bedenken dat zo'n janlul met 3 tot 6% van de aankoopsom aan de haal gaat, wat is het oneerlijk in de wereld!

Twee remedies, ten eerste: vermijden! Zorgen dus dat je zo weinig mogelijk makelaars tegen het lijf loopt. Scheelt een pak ergernis, maar is jammer genoeg moeilijk realiseerbaar als je op huizenjacht bent. Ten tweede: bestrijden met eigen wapens. Ik kan ondertussen dan ook al een flink stukje uit mijn nek kletsen. Hou ik er tenminste voor mezelf de grap in. Heb zodoende al fictieve beroepen, huidige woonplaatsen en gezinssamenstellingen bij elkaar gefantaseerd dat het een lieve lust is. Want dat heben die gasten nog meer gemeenschappelijk: ze zijn ongekend nieuwsgierig.

Op het toppunt van mijn frustratie met makelaars -en het adagium "wat we zelf doen, doen we beter!" in gedachten- heb ik zelfs al eens overwogen zélf makelaar te worden ('t zou weer eens iets anders zijn, en bovendien: snel geld verdienen zag ik ook wel zitten, ah oui!). Maar dat gaat blijkbaar niet zomaar: die kerels hebben zowaar een beschermd beroep! "Slechts de BIV-erkende vastgoedmakelaars zijn gerechtigd om in België het beroep van vastgoedmakelaar uit te oefenen en de titel van vastgoedmakelaar te voeren".
Eén: niet alle diploma's komen in aanmerking. Maar bon, het mijne wel, die horde is genomen. Maar dan de tweede vereiste: een jaar stage lopen bij een reeds erkende kwibus. Aaaaaarrrrghhhhh! Stop! No more! We zullen bouwen: ik kan het vast véél beter vinden met architecten ;-)

twee honden

Vanavond ga ik een huis in Gent bezoeken, dat gisterenavond ineens uit de immoweb-lucht viel... De huizenjacht zit dus plots in een stroomversnelling! Wordt vervolgd?

l' embarras du choix

En dan zeggen ze dat vrouwen de dingen altijd ingewikkeld maken, niets is bij ons minder waar! Sven heeft gisteren na ons mellehuisbezoek nog wat rondgesurft en daarbij een potentieel interessante bouwgrond in Merelbeke gevonden. Pfffff... ik maak voor de rest van de dag mijn hoofd leeg en geniet van mijn huis en tuin te B.

melle la belle

Met een positief gevoel van een huizenjacht terugkeren, het is weer eens iets anders! Na al elvendertig bezoeken en evenveel teleurstellingen, hebben we na het bezoek van vandaag een straaltje hoop opgedaan. Niet onverdeeld positief, want overal is wel iets dat je graag anders had gezien, en er is natuurlijk ook altijd een centenkwestie mee gemoeid (tenslotte hebben we het niet over de aankoop van een nieuw paar schoenen); maar toch, een potentiële kanshebber.

Aan de ene kant heel leuk natuurlijk, aan de andere kant: nu moeten we concreet beginnen nadenken, plannen, budgetteren, informeren, kortom... slapeloze nachten in het vooruitzicht!

melle here we come...?

We zijn nog steeds op huizenjacht; morgen gaan we een huis-te-koop bezoeken in Melle. Hopelijk valt het mee, ik heb er al een béétje mijn zinnen op gezet...

el fish

Vandaag op weg naar huis reed ik even achter een auto met een L. Altijd even opletten... maar deze werd bestuurd door een hoogbejaarde kerel!

Mijn tweede gedachte: "tiens, misschien heeft opa de auto van kleindochter geleend?"

Mijn eerste gedachte: "afstand houweeeee...!"

En mijn derde: "kan ik voor mijn eerste gedacht vervolgd worden voor seniorendiscriminatie?" :-)

uwentwege

Gisteren hoorde ik nog eens iemand het woord uwentwege gebruiken. Nu heb ik het wel voor een beetje archaïsch taalgebruik op z'n tijd, vooral als het uit de context is gehaald - stijl Herman Brusselmans. Prompt probeerde ik er anagrammen mee te maken; twee weg nu, uw gen weet, geeuw went. Geen gescrabble kon echter tippen aan het origineel; ik weet dus alvast waarop gestemd als er nog eens zo'n mooiste-woord-verkiezing komt.

bienvenue à la ferme

Op doorreis van de Franse Sud-Ouest terug naar huis, hebben we overnacht in la ferme d'Abbonville. Een ware verademing vergeleken bij het dertien-in-een-dozijn hotel waar we op heenreis overnachtten. Een 18de-eeuwse vierkantshoeve in the middle of nowhere, maar toch op een uurtje van Parijs. Maar neem die middle of nowhere niet té letterlijk, want langs de velden loopt wel een spoorlijn, en er staan ook hoogspanningsmasten en een modern windmolenpark; de hectische buitenwereld moet namelijk wél blijven draaien, ook tijdens een bezoek aan deze onthaastplaats...

wandelwonen

Dat Google maps een leuk speeltje is weet ondertussen elke surfer al. Maar hier kan je bovendien laten berekenen wat de "wandelscore" van een plaats is, ofte hoeveel "interessante" plekken er zich binnen wandelafstand van een opgegeven locatie bevinden. Met een schamele 32/100 voor onze woonst zal ik mijn auto voorlopig maar nog niet van de hand doen...

le plat pays

Driewerf hoera! Justine Hénin heeft een nieuwe vriend. Na de hereniging met haar familie eerder dit jaar is ze dus nu ook terug van 't straat geraakt. Hierbij speelde haar haar broer zelfs een glansrol volgens dit artikel. De gelukkige blijkt een PS-er te zijn; die zal het aan zijn electoraat mogen gaan uitleggen als hij verkast naar Monaco. En: zien we Justine vanaf volgend seizoen op de courts onder de naam Hénin-Philippin, of zou ze wat die namen betreft haar lesje wel geleerd hebben? Haar collega-met-tennispensioen alvast niet: die gaat nu in de States door het leven als Lynch Kim. Klinkt toch een beetje teveel als Kill Bill als je het mij vraagt. Dus Kim en Brian: eerst goéd nadenken over die voornaam van jullie kleine hé...!

u zei?

Het empirisme is een filosofische stroming waarin gesteld wordt dat kennis uit ervaring voortkomt. As opposed to het rationalisme. Ik deel hier daarom graag wat ervaringen al betwijfel ik sterk of hier ooit kennis te rapen zal zijn. Tenslotte is het niet omdat een stoel vier poten heeft dat alles met vier poten ook een stoel is. Maar soit, genoeg gezeverd bij wijze van inleiding (niet dat het na de inleiding beter wordt qua gezever...). Empirismen dus. Schrappen wat niet past: ik blog omdat ik niets beters te doen heb/ bij wijze van oefening voor mijn diepst verborgen ambitie: een roman schrijven / om één van de "officiële" redenen geciteerd door deze blogger? Ik moet er zelf ook nog achterkomen!