om je dood te ergeren...

Het verkeer is een vaste bron van kleine en grote ergernissen. Een beetje meer Zen zou ons allemaal ten goede komen, ik weet het - maar ik bezondig me desalniettemin toch ook (te) dikwijls aan sakkeren en (niet altijd even fijn) becommentariëren van mijn mede-weggebruikers. Hét verkeersfenomeen dat bovenaan de ergernistoptien staat is zonder twijfel de kijkfile. En deze morgen was het van dattum. Ik was nochtans via de autoradio verwittigd en had daarom al een lus gemaakt om een stuk autosnelweg te vermijden, maar aan het laatste stuk kijkfile kon ik toch niet ontkomen. Naar Zen is het op een doorsnee maandagmorgen meestal nogal ver zoeken, mijn ergernisgrens was bijgevolg snel bereikt. Tot ik in een volgende nieuwsbericht hoorde hoé erg het aan de overkant was: een vlammenzee waarbij twee doden te betreuren waren. Instant Zen, alle ergernis weg. Jammer dat we de relativiteit van onze dagelijkse ergernissen niet wat regelmatiger tegen het licht van de werkelijkheid houden... Mijn goede Zen voornemens zijn alvast weer hernieuwd. En de uwe?