foto's

Photomaton

Zo'n foto is nooit weg,
en ze kosten maar vier voor een gulden
Kijk, het lijkt (na drie minuten)
en we staan er nog op, ook.

Omgekeerd natuurlijk, ik zat links
en op de foto's zit ik rechts.

We zijn bruiner
dan in werkelijkheid,
en de schaafwond op mijn neus
blitst overdreven.

Links voorop, dat ben jij.
Ik kan nog niet zo goed wijs uit wat ik zie,
o.a. een blikkerbril met donker glas
en een baard met een snor boven regenjas.
We kijken voorop, jij bovendien opzij-
jij hebt de twee andere.

Ik lach, jij kijkt.
Zo'n foto is nooit weg, tenslotte
en wat is de moeilijkheid? Kleingeld,
ooghoogte, de keuze uit witte achtergrond
of donker gordijn. Kijken of het lijkt.

Simon Vinkenoog
'Eerste gedichten, 1949-1964'

Neirynck-ismen

Tessa: "ik ben dat niet normaal" = ik vind dat niet normaal of ik ben dat niet gewoon; "froesjelhaar" = kroeshaar
Boris: "artappartement" = appartement; "eilegijk" = eigenlijk

braaf

Boris' eerste reactie op zijn nieuwe kapsel: "Mama, zo braaf dat ik er nu uitzie...!"

hij is klaar

Mei

Mei

in de vrolijkheid van mei schuilen
de wijze vogels
ze praten met hun jongen over het verschil
tussen regen en zon, huid en pluimen
vallen en vliegen

vliegen is verdwijnen zonder weg te gaan
vliegen is in de dromen van de bomen liggen
en toch zwenken in de koele adem
van wind en weten

vliegen is de zomer in warmte vertalen
is je buik doen lachen en je hart
weer malser maken

vanuit het plafond van de wind
kijken de vogels naar onze gebrekkige gebaren
naar de karige armslag van onze verbeelding

maar vliegen is toch versnellen
in de smalle bochten van de liefde

Roel Richelieu van Londersele

uit: Een jaar van september,
Gedichten 1980-1992,
Poëziecentrum, Gent, 1992

dome dome dome!

Na de papieren versie zijn mijn mannen in de tuin een heuse houten dome - ofte geodetische koepel - aan het bouwen. Hoe het gras nu afgereden moet worden, tja, dàt is een zorg voor later, alleszins is het eens iets anders dan je standaard tuinhuis, blokhut of duiventil...!










Er moet nog één laagje (45 staven) bij, om uiteindelijk een 5/8 bol te hebben. Weten de mannen meteen weer wat doen volgend lang weekend...

jarig jarig

1:

2:

3:

4:


En dus nu: 5 !

back to the roots

Wie zich afvraagt waarom hier regelmatig ook gedichten staan: awel simpel: ik hou van poëzie. En dit is het gedicht waarmee het allemaal begon, zo'n 20 (!) jaar geleden:

À peine défigurée

Adieu tristesse
Bonjour tristesse
Tu es inscrite dans les lignes du plafond
Tu es inscrite dans les yeux que j’aime
Tu n’es pas tout à fait la misère
Car les lèvres les plus pauvres te dénoncent
Par un sourire
Bonjour tristesse
Amour des corps aimables
Puissance de l’amour
Dont l’amabilité surgit
Comme un monstre sans corps
Tête désappointé
Tristesse beau visage

Paul ÉLUARD, La vie immédiate.

WW II

3 september 2004

De theepot op mijn eettafel,
het mooiste monument van deze stad.
De stilte in mijn woonkamer,
gebeeldhouwd,
de omtrekken helder. In de tuin
een kinderstem, een stap op straat, een auto.
De stilte in de kamer en de theepot,
de mooiste monumenten,
breekbaar, breekbaar.

In deze kamer, deze stad,
nog vóór mijn geboorte,
kwam zestig jaar geleden
vrede wonen. Al die jaren,
een theepot op tafel.
Stilte.

Geert van Istendael
Uit: Berichten, bezweringen
Uitgeverij Atlas, Amsterdam 2006

SMAK en kasteelkamp

Waar een dagje verlof al niet goed voor is...
Boris was op kamp, op kasteelklassen, en dus trokken Tessa en ik wat "meisjestijd" uit. Het was alweer even geleden dat we nog eens naar het SMAK trokken:






"Mama, wat doet die papa hier met zijn kindje...?" - "Euh... tja...":


Door Tessa gekozen tot mooiste werk:

Tessa liet zelf haar sporen na in The Factory:

Dit vonden we toch niet echt kunst:


Vervolgens bezocht ik Boris op zijn Kulderzipken-kasteel-kamp. Er werden onder meer kampen gebouwd,

gegeten,

ontspannen,

kasteelcake gegeten,

en in bomen geklommen

onvervreemdbaar

Onvervreemdbaar

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.

Ida Gerhardt
Uit "verzamelde gedichten"
Amsterdam, Athenaeum-Polak&Van Gennep, 1980

1 mei

De weergoden waren dit jaar géén socialisten, getuige waarvan hagelstenen zo groot als knikkers deze middag. Gelukkig hadden we deze week onze portie zon al opgedaan: kiekjes van een zonovergoten woensdag...

wijsheid...

Tessa gisteren:
- mama, ik ben toch echt ne pietzak ze: zo een leuk leven dat ik heb!

Boudewijnpark

Mooi weer, beestjes, en attracties, meer was er uiteraard niet nodig om er een heerlijke dag van te maken...!

naar de pony

Kennismaking:

Eerst werken:


Dan rijden: