woensdag 1 oktober 2008

van Ostaijen



Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen
Dat een bizarre tango danst; herrezen,-
Ik weet niet hoe, zo vaag
is alles, - uit 'n aloude sarcofaag.
Terwijl het danst, hoor ik het zingen
Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.

Geen opmerkingen: